kveðja frá Siem Reap

Ég er loks farin að átta mig á að húsin hér eru hús thótt ekki séu endilega veggir. Í borgunum eru húsin yfirleitt veggjuð og stundum steinsteypt, en um leið og komið er út fyrir borgirnar er thad svefnloftið sem stendur eins og á stólpum, jarðhaeðin er opin dagsstofa, matsalur, eldhús, staður fyrir ýmis storf fjolskyldunnar og thar er rúm afans og|eda ommunnar í theim húsum sem ég hef komið í. Thokin oft úr pálmabl0ðum ef ekki grasstráum eða thá bárujárni eins og veggirnir víða í úthverfum í bland vid bambus og einhveskonar pappaspjold. Hreysin á thví sem eftir er af hinu fljótandi thorpi á ánni og í ósnum við vatnið Tonlé Sap, bera vitni um hugarflug og ótrúlega aðlogunarhaefni thessa flólks, en thad er saga útaf fyrir sig ...


Í dag er fjórði upplestur norraena hópsins thessa viku (auk workshops) og sá thridji sem ég tek persónulega thátt í. Eða hvað! Nú virðist komið babb í bátinn, segir Anna við naestu tolvu hér á internetkaffinu. Framkvaemdastjóri menningarthorpsins thar sem vid áttum að koma fram ásamt kambódíonskm skáldum hringir á síðustu stundu og segir viðgerð í gangi einmitt á sviðinu sem okkur var aetlað! Hvort vid getum eki bara komin einhvern annan dag. Ha ha!! Og thad sem er búið ad undirbúa einmitt fyrir thennan lestur, ný variant af thýdingum, songvari komin frá Phom Penh ... og búin ad aefa hrísgrjónaekrulag við ljóð mitt Hljóðfaeri Vinda (um Baby Bandoneon) og undirbúa ljóðasonginn fyrir kambódíonsku skáldin.

En hvað svo sem gerist í dag, thá geymi ég minninguna um frábaera tíma á fimmtudaginn thegar Marianna, Jóanes og ég lásum á Kennaraháskólanum, hér í Siem Reap, fyrir um 150 nemendur frá upphafi og them fjolgadi bara thegar á leið, enda lásu (og sungu) allnokkrir nemendur í lokin og dagskráin endaði á tólistarverki sem leikið var á eitt einasta pálmablad.

Vid sátum á sviðinu - undir myndum af kónginum og foreldrum hans - allan tíman ásamt allnokkrum kambódíonskum skáldum, thar af tveir ungir og brosmildir munkar, nema skáldið í hjólastólnum komst aldrei thangad og las úr sínum stól á gólfinu. Anna var með, hún kynnti mig á sinni reiprennandi khmer og thýddi mína persónulegu kynningu og svor við spurningum. Ég las um tangó, fyrsta ljóðið í bókini Ég halla mér að thér og flýg eitt numer í senn sem Ak Haing las svo á khmer. Kennaranemarnir virtust vel kunna ad meta thad og skellihlógu thegar ég stalst til að míma smá undir thýðingunni. Ak Haing tók thví vel og í samleiknum varð ég trúður á hvítum kjól.

Í gaer var farið í skoðunarferð um Ankor Wat og á morgun liggur leidin aftur til Phom Penh og beint í stíft prógram alla vikuna, workshops og upplestar til skiptis. Thá fáum vid Marianna og ég strax frá mánudagsmorgni, ad kynnast krokkum sem er verid ad bjarga frá tvi ad lifa á ruslahaugunum.

Það er á vegum PSE Steung Meanchey og fleiri hjálparstofnanna.

Sjá dagskrá vikunnar HÉR