bloggarinn er einmana

Í geimnum er útsýnið enn að elta mig og ég man eftir fólki sem ég hitti á jörðinni meðan ég bjó þar í endalausu tónaflóði sem smeygði sér undir húðina og inn í beinin en náði ekki alltaf út í endann á taugunum því ég trampaði þá á hröðum skóm og hamaðist mikið með höndunum og rak höfuðið uppundir strax á unglingsárum og þetta voru helstu taugaendastöðvar í mínu lífi.

Ég sé það er búið að fylla oní gröfina sem í vikunni sem leið var grafin í götunni minni já fyrir utan mínar bæjardyr, vandinn er enn sem fyrr að rata heim og að heiman, því nú liggur gröfin hjá nágrönnum mínum til hægri og ég velti því fyrir mér hvort þeysigatan mín (galoppvägen) verði nokkurntíma sjálfri sér lík eftir þennan áfangagrafning frá einum enda til annars.

Víst útaf vatnleiðslum, að og frárennslinu sem liggur hér grafið. En það á líka að breyta torginu, taka burtu gosbrunnana held ég. Þá verður enn minna pláss fyrir dagspall á torginu!

Bloggarinn er einmana - ekki bíða með að koma í heimsókn - ég meina hvað gerir maður þá annað en blogga! Ha??