Lópe og Bláa hliðið Puerta Azul

Á Hverjum fimmtudegi sveiflar spænskukennarinn Lópe sér út af E20 hraðbrautinni þegar hún nálgast Partille Herragarð; nemur staðar herragarðsmeginn við hringtorgið; kemur auga á mig standandi eins og óbráðinn snjókall í hvítum dúnjakka og drífur mig með sér út í sveitinþorpið Lerum við endann á stöðuvatninu Aspen. Ég reyndi að fá hana til að koma heim til mín og kenna mér eins og mér skilst að fólk gerir í Argentínu, fái sér prívatkennara, en það mistókst og hún tekur mig með sér í tíma hjá lerumfólkinu í staðinn. Í gær var ég farin að halda að ég hefði gleymst, en ekki aldeilis, hún kom bara tólf mínútum seinna.
Ástæða:Brúin var opin, brúin var opin! kvartaði Lópe. Hún hafði ætlað að losna við göngin undir Gautelfur, því þau eiga til að stíflast á umferðatímanum og nú valdi hún brúna í miðbænum í staðin, sem opnaði sig þá fyrir skipaumferð og lokaði á bílana um stund.

Lópe er frá Bólivíu og þérar börnin sín nema þegar hún skammar þau og þau segja alltaf Usted þegar þau ávarpa mömmu sína ...hún fræðir mig um ibroamerísku menninguna meðan við brunum til baka þrem tímum seinna og ég með fullt af böggluðum orðum uppí mér ...

Í nótt villtist ég á netinu og þá birtust mér bláar dyr. Ég bankaði óvart og þá birtist autt hvítt minnisblað sem var laumað undir dyrnar ...
Bláu dyrnar handa prellu prinu og öðrum góðum gestum.

Í kvöld er tangó á Oceanen.