Dofradrengurinn Per Arne og ”gringo” í nýrri merkingu.

Nú er ég svoleiðis yfir mig hrifin af Dofradrengnum. Ég kalla hann það af því hann er frá Dovre í Noregi eins og dóttir Dofrans og hennar fólk. Hef aldrei séð jafn fallega rangeyðan mann og svona líka blíður og brjálæðislegur þegar hann leikur á hljóðfærið. Sem sagt enginn venjulegur bandóneonleikari (ég hrífst orðið bara af bandóneonleikurum og hef nóg að gera við það). Ég var búin að fá eiginhandaráritun þegar ég bauð honum upp í dömufríinu á Tingluti. Það var eftir tónleika föstudagskvöldið 3. ágúst á Tangó del Nortehátíðinni í Kaupmannahöfn. Hann lék þar með félögum sínum norsurunum, tangótónskáldinu Sverre Indris Joner og co. Engir venjulegir tónleikar en þarna stóð hann og hallaði sér uppað barnum og sagði nei! Það þarf góða afsökun í dömufríi. Hans var að þrásinnis hefði hann byrjað á dansnámskeiði en alltaf misst þolinmæðina.

– Svo þú ert skáld sagði Dofradrengurinn og sagðist hafa óskaplega gaman af tungumálum en vanta íslenskuna og þá mundi ég hvernig hann lét munninn dansa milli spænsku frönsku norsku dönsku þýsku og sænsku í kynningunum á tónleikunum og maður hélt hann væri að fíflast en hann var að gera soldið meira og ég lærði nýja merkingu í orðinu “gringo” sem venjulega er notað yfir ekki spænskumælandi manneskjur í spænskumælandi löndum. Á máli Dofradrengsins er það tónlistartegund, þegar blandað er saman tónlist eftir Grieg og tango. Þegar hann leikur lög úr Pétri Gaut, eins og I Dovregubbens hall (Í höll Dofrans), í tangóútsetningu, þá er það “gringo”.

Skyndilega forðaði Dofradrengurinn sér frá jaðri dansgólfsins við barinn og settist við hlið vinkonunnar norsku sem hafði setið við hlið mér á tónleikunum. Hún hafði hlegið enn meira en ég og nú lét hann mig eina um skáldskapinn.

Þegar ég les um líf hans á netinu hljómar það eins og versta skáldsaga.

Til dæmis hefur hann haldið tónleika um allan heim með fiðlusnillingnum Gidon Kremer, og fjórir diskar eru til með tónlist þeirrra auk allra hinna sem hann hefur spilað inná. Ég keypti bara einn með Tango for 3 & Per Arne Glorvigen og er búin að gleypa forsíðuna með eiginhandarárituninni, finn hana hvergi.

En Per Arne Glorvigen, það heitir Dofradrengurinn réttu nafni og hér er heimasíðan hans, meira að segja með vídeoupptöku! http://www.perarne.net/

*

Sem sagt einn af heimsins bestu bandóneonleikurum.

Til minnis: Hann lærði hjá argentínska meistaranum Juan José Mosalini sem hann hitti í París árið 1988 (sem raunar leikur í hljómsveit hjá frábæru sænsku tangótónskáldi að nafni Beata Söderberg!), og náði að kynnast sjálfum Piazzolla í Buenos Aires. Dofradrengurinn er líklega fyrsti norðurlandabúinn sem tileinkar sér bandóneonleik og gerist atvinnuleikari á það vandasama hljóðfæri. Hann heldur sig ekki eingöngu við tangó, hann hefur leikið bítlalög með Gautaborgasymfóníunni og gítarleikaranum Göran Söllscher (sem ég heyrði einu sinni á meistarataónleikum með Manuelu Wiesler), ung tónskáld kompónera fyrir hann Willem Jeths í Hollandi og Bernd Franke í Þýskalandi og sjálfur útsetur hann tónlist eftir Edvard Grieg fyrir hljóðfærið sitt.

Á morgunn laugardaginn 11. ágúst kemur lítil grein í Mogganum, fréttapistill sem ég skrifaði um tangóhátíðina í Kaupmannahöfn 1.-5 ágúst s.l. Hún er stutt, næstum ekkert um Dofradrenginn bara um tónleika norsku hljómsveitarinnar Tango for 3, og miniviðtölin við þátttakendur mættu flest afgangi. Svo ég geymdi afgangana í greinasafnið ... nema ég birti þá bara hér!